Lukas, de schrijver van dit boek, vertelt in het door hem geschreven evangelie naar Lukas over de geboorte, het leven, het sterven en de hemelvaart van de Grondlegger van de gemeente. In Handelingen vertelt hij over de geboorte en het eerste leven van de gemeente. Hij vertelt over het ontstaan van plaatselijke gemeenten en wat voor soort gemeenten het zijn. Daardoor begrijpen we de brieven beter die aan sommige van die gemeenten zijn geschreven. Dat zijn de brieven die we na het boek Handelingen in het Nieuwe Testament hebben. Een samenkomst met de Heer is een mooie gelegenheid om vragen te stellen. De discipelen maken daar gebruik van. Ze stellen geen vraag over de Heilige Geest, maar over het koninkrijk. Ze willen graag weten of Hij nu gaat doen waar ze altijd al naar hebben uitgezien.

De periode waarin de Heer Zich aan Zijn discipelen toonde, bedroeg “veertig dagen”. Het getal veertig is het getal van beproeving. Israël bijvoorbeeld was veertig jaar in de woestijn en de Heer Jezus werd veertig dagen verzocht in de woestijn. Tijdens die veertig dagen heeft de Heer met hen gesproken over “de dingen die het koninkrijk van God betreffen”. Het koninkrijk van God is het koninkrijk waarover God regeert door Zijn Zoon. Dat koninkrijk is in het Oude Testament beloofd, maar toen het koninkrijk kwam in de Persoon van Zijn Koning, is Hij verworpen. Petrus heeft niet alleen inzicht in de Schrift, hij heeft ook inzicht in de voorwaarden waaraan de opvolger van Judas moet voldoen. Hij weet dat er mannen zijn, buiten de twaalf die de Heer Jezus tot een speciale dienst heeft uitgekozen, die ook met Hem zijn meegetrokken als Zijn discipelen. Zulke discipelen hebben Hem ook leren kennen als Iemand Die onder hen “inging en uitging”, wat wijst op de vrije manier van omgaan van de Heer met Zijn discipelen. Auteurs kunnen naast literatuurtips ook andere tips voor verdere verdieping en praktijk aandragen voor de rubriek Tips bij het thema.Nadat de Heer heeft gezegd waarmee ze zich niet moeten bezighouden, geeft Hij aan waarmee ze zich wel moeten bezighouden, namelijk Zijn getuigen zijn. Voordat Hij hun die opdracht geeft, zegt Hij hun eerst toe dat zij daarvoor de kracht van de Heilige Geest zullen ontvangen. Hij heeft hun de komst van de Heilige Geest al toegezegd in de verzen 4-5, maar hier ( vers 8) zegt Hij dat de Heilige Geest hen in staat zal stellen om aan hun opdracht te voldoen. De kracht van de Heilige Geest is nodig om een werkelijk christelijk getuigenis te kunnen geven. Het boek Handelingen is de overgang tussen de evangeliën en de brieven. We zouden dit boek het boek Exodus van het Nieuwe Testament kunnen noemen – de evangeliën zijn dan op te vatten als Genesis, het begin. We lezen in Handelingen evenals in Exodus over een volk dat door God van een slavenjuk wordt bevrijd. God bevrijdt een volk uit de wereld om Zijn volk te zijn en ontdoet het van het juk van de wet (Jood) en het juk van de zonde (heiden en Jood). Evenals in Exodus is in Handelingen Gods doel met de bevrijding van dit volk om te midden ervan te wonen. God komt in de Heilige Geest in de gemeente – de naam van Gods volk in het Nieuwe Testament – wonen.

Indeling [ bewerken | brontekst bewerken ] Paulus krijgt bij Ananias het gezichtsvermogen terug (Handelingen 9:18). Schilderij van Pietro De Cortana uit 1631. Verpleegtechnische handelingen zijn een onmisbaar onde Ze spreken de Heer aan als “de Kenner van aller harten” (vgl. Hd 15:8). Hij alleen kent het hart van ieder mens en weet wat daarin is voor Hem. Deze houding van afhankelijkheid en overgave aan Zijn wil is van beslissende betekenis voor het leren kennen van Zijn wil. Ze zeggen in hun gebed ook waarom ze tot dit gebed komen. Ze verantwoorden zich als het ware met te verwijzen naar de gebeurtenissen. Dat weet de Heer allemaal wel, maar Hij wil graag dat wij Hem vertellen waarom we van Hem een beslissing vragen. Het is voor ons belangrijk dat wij onze motieven om iets te vragen onder woorden brengen.

Voor dit loon heeft Judas een akker verworven, zonder deze in levenden lijve te hebben bezeten. Het is de akker die de overpriesters kochten van het geld dat Judas had verdiend met zijn verraad en dat hij had teruggegooid in de tempel ( Mt 27:3-8). Het geld bleef echter zijn geld en de akker werd zijn akker. Vroege uitleggers namen aan dat Handelingen geschreven werd door een vaste medewerker van Paulus. De tekst spreekt op een aantal plaatsen namelijk over "wij" en "ons" (16:10-17, 20:5-16, 21:1-18, 27:1-28:16). Op basis van de passages waarin de apostel Paulus Lucas noemde, die waarschijnlijk een arts was en Paulus op zijn reizen vergezelde, [3] was de eerste vermelding van Lucas als schrijver van Handelingen die van Ireneüs in ca. 180. [4] Hij benadrukte dat Lucas en Paulus "onafscheidelijk" waren. [5] Ook andere kerkvaders, waaronder Tertullianus, Origenes en Eusebius schreven Handelingen en daarmee ook het Lucasevangelie aan Lucas toe. De uitdrukking “tijden en gelegenheden” komen we ook tegen in 1 Thessalonicenzen 5 ( 1Th 5:1; vgl. Dn 2:21; Pr 3:1). Daar gaat het over de vraag wat er naar Gods plan gaat gebeuren met de aarde. Hier gaat het over de vraag wanneer het koninkrijk wordt opgericht. Zowel met ‘tijden’ als met ‘gelegenheden’ worden bepaalde tijdsperioden bedoeld. Het zijn synoniemen die elkaar aanvullen. Maar er is een opmerkelijk verschil. Een dergelijke vergelijking loont juist bij Handelingen de moeite. Het boek beschrijft immers de confrontatie van het evangelie met de joods-Grieks-Romeinse cultuur van het Romeinse keizerrijk. Bovendien laat vergelijking ook zien hoe de auteur van het boek de literaire middelen van zijn tijd gebruikte om over te brengen wat hij wilde zeggen.

Een ander argument dat Lucas de auteur van Lucas en Handelingen was, was dat deze door een arts geschreven zouden moeten zijn omdat ze medische vakkennis zouden veronderstellen of een bijzondere aandacht voor medische onderwerpen zouden laten zien. [6] De medische kennis die uit Lucas en Handelingen blijkt en gebruikte (vak)termen, stijgen echter niet boven het resultaat van een solide algemene opleiding uit. Nadat Jezus naar de hemel is opgestegen, wordt er een vervanger voor Judas Iskariot aangewezen. Tijdens het pinksterfeest, als de volgelingen van Jezus bij elkaar zijn, ontvangen zij de Heilige Geest. Dankzij de Heilige Geest kunnen de discipelen wonderen verrichten (met name genezingen), hij leidt hen bij de verspreiding van Jezus' leer en hij helpt hen om de juiste dingen te zeggen wanneer dat nodig is. Een groot aantal Joden bekeert zich, maar de Joodse religieuze leiders laten de apostelen gevangennemen. Ze worden ondervraagd en op voorspraak van Gamaliël weer vrij gelaten. De Joodse leiders blijven de christenen echter vijandig gezind en op een gegeven moment wordt Stefanus gevangengenomen en gestenigd. Jezus' volgelingen worden steeds heviger vervolgd en ontvluchten Jeruzalem naar Judea en Samaria. Wanneer de Paulus, een farizeeër, op reis is naar Damascus om de christenen die daarheen gevlucht zijn gevangen te nemen, verschijnt Jezus aan hem, waarop Paulus zich bekeert. Ondertussen bekeren steeds meer Joden zich, niet alleen in Palestina maar ook daarbuiten. Petrus krijgt een visioen waarin hem wordt uitgelegd dat ook niet-Joden ('heidenen') zich bij de volgelingen van Jezus aan mogen sluiten en gedoopt mogen worden. De grootste rol bij de verspreiding van het evangelie onder niet-Joden is echter weggelegd voor de bekeerde Paulus, die drie zendingsreizen onderneemt waarbij hij christengemeentes sticht in Sicilië, Klein-Azië, Macedonië en Achaea. Wanneer Paulus Jeruzalem bezoekt wordt hij gevangengenomen en moet hij zich verdedigen tegenover de Joodse leiders en de Romeinse machthebbers. Hij doet uiteindelijk een beroep op de keizer. Paulus en enkele andere gevangenen worden door Romeinse soldaten per schip naar Rome gebracht. Onderweg lijden de reizigers schipbreuk en komen ze op Malta terecht. Na drie maanden vertrekken ze met een ander schip van Malta naar Rome. In Rome wordt Paulus verwelkomd door medechristenen, hij ontmoet de plaatselijke Joodse leiders en hij verblijft daar twee jaar in huisarrest. Hij is vrij om bezoek te ontvangen en om zijn boodschap te verkondigen. Op minder dan de helft van het verhaal in Handelingen heeft de auteur verteld hoe het evangelie naar eerst de Joden en daarna de heidenen is verspreid en is Paulus geïntroduceerd als degene die God heeft uitgekozen om het evangelie naar de niet-Joodse volken op aarde te brengen. Vanaf hoofdstuk 13 is Paulus de centrale personage. In de tweede helft van Handelingen schetst de auteur het beeld hoe Paulus bij de verbreiding van zijn boodschap ernstig wordt gehinderd, zowel door conservatieve joods-christenen als door Joodse en andere autoriteiten — wat leidt tot een proces waarbij hij zich op de keizer beroept (25:10-12).In de vijfde fase omvat de Kerk ook delen van Europa, met Paulus' werk in Korinthe en Efeze als brandpunt. "Zo zegevierde het woord van de Heer en vond het steeds meer gehoor" (19:20). Er zijn tal van verschillende soorten verpleegtechnische handelingen die verpleegkundigen uitvoeren om patiënten te verzorgen. Hieronder volgen enkele veelvoorkomende verpleegtechnische handelingen: Medicijnen toedienen # Als gevolg van de vervolging in Jeruzalem bracht Filippus de boodschap naar Samaria. De Samaritanen waren zowel raciaal als religieus aan de Joden verwant, hoewel ze hevige vijanden van elkaar waren. De verkondiging van de boodschap in Samaria leidde kennelijk tot zorgen bij de apostelen, die Petrus en Johannes stuurden om de situatie te onderzoeken. Toen zij zagen dat de Samaritanen de Heilige Geest ontvingen, was dat een bewijs dat God het goedkeurde dat het evangelie aan anderen dan Joden werd verkondigd (8:4-25). In hetzelfde hoofdstuk wordt ook een tweede stap genoemd om de boodschap buiten het judaïsme te verkondigen. Hoewel de Ethiopische eunuch de God van het jodendom accepteerde, was het vanwege zijn fysieke toestand voor hem onmogelijk een volwaardige proseliet te worden. Maar Filippus verkondigde hem het evangelie en hij accepteerde Jezus als Heer (8:26-40). Het is echter ook mogelijk dat het hier niet gaat om een specifiek persoon, maar om een figuurlijke benaming voor christenen, "de door God geliefden", in het algemeen.